KARAYAKUPUN ONURU GURURU KINALI HASANIMIZIN HİKAYESİ                 

Kınalı Hasan; Çanakkale savaşları (1915-1916) sırasında 16-17 yaşlarında Yozgatın bu gün kü Sarıkaya ilçesine bağlı karayakup kasabasında (o zaman sorgun ilçesine bağlı idi, sarıkaya daha sonraları ilçe oldu) yaşayan babası da çanakkale savaşlarına gitmiş ve dönmemiş, melek adlı bir kıza sevdalı, akça kadının oğludur. cepheye devamlı asker sevkiyatı gerekmektedir. zira, tüm dünyaya karşı savaş veren türk milleti bu savaşta 270 bin şehit vermiş . o topraklı kanla yıkamaış, gene de teslim olmamıştır. kınalı hasan’ların ve akça kadın gibi anaların sayesinde bu vatan kurtarılmıştır. askerlerin gırtlak girtlağa kadar yakına geldiği, o muhteşem savaşların detayları için cilt cilt kitap yazıldığı, düşman saflarındaki komutanların hayret ve ibretle yaşadıkları anılarının yazdıldığı eserlerin bu gün birçok kütüphanelerde bulunduğu, çanakkale savaşları için; başta komutanı büyük atatürk olmak üzere tüm şehitlerimize allah rahmet diliyoruz. önlerinde saygı ile eğiliyoruz.. kınalı hasanın hikayesi ise kısaca şudur; cepheden devamlı asker talep edilmektedir. çünkü etten duvar örülmüştür cephane yoktur çok ciddi şekilde şehit verilmektedir. dolayası ile cepheye devamlı asket talebi vardır, vatanın her yerindeki eli silah tutan herkes vatanı savunmaya çağrılmaktadır. işte bu günlerde, akça kadın da, oğlu hasanı askere yollarken saçlarına ve ellerine kına sürmüştür, çok genç ve tecrübesiz bu genç birliğine geldiğinde komutanının dikkatini çeker ve kınalarının sebebini sorar, hasan utanır, cevap veremez ancak -''anama sorayım komutanım o böyle yapmıştı sebebinide bilyordur'' der, ve izin alıp bölük yazıcısına, anasına mektup yazdırtır. der ki; ''- anaa ana, ak saçlarına nasırlı ellerine gurban olduğum anam, melek kızı da sana bırakıp vatanı savunmaya geldim,. komutanıma teslim olunca da kınalarımı gördüler, gülerek,-‘ bu nedir niçin kınalandın’ dediler hatta arkadaşlarım da güldü, utandım cevap veremedim. bunu neden yaptı isen yazdırda komutanıma anlatayım. tüm karayakup köyüme selam eder elleinizden öperim' der ve yollar. o zaman da posta hayli uzun zamanda gider ve gelirdi, aradan 1 ay sonra mektuplar gelir ve bölük yazcısına dağıtılmak üzere teslim edilir, aralarında kınalı hasanın anası akça kadınında mektubu vardır. ancak hasan bu şiddetli savaşta artık şehit olmuştur. bölük yazıcı da mektubu komutanına verir. komutanda konuyu merak ettiği için açar ve okur. aynen şöyle yazmaktadır –‘’ kınalı kuzum hasanım mektubunu aldım, daha önce de babanın şehit olduğu haberini aldım, vatan sağ olsun, sana gelince, bizim burada 3 şeye kına yakılır. yeni gelin giden kıza, kurban edilen koyuna ve askere giden oğula (vatan kurban olsun diye) yakılır bende bunun için yaktım. komutanına selam söyle….. vs.. komutan, gözyaşları içinde mektubu okur, çok duygulanır. daha sonra bu mektbu bölüğü de okur ve kınalı hasanın bu mektubu okuyamadan şehit olduğunu bildirir. ve savaşta bitince onun bulunarak şehitlikte yeri olması içn talimat verir, kayıtlara yazar. işte ruh içinde olan yüce türk milletinin askerleri haklı olarak vatanı asla teslim etmezler.. benim şahsi ricam gençlerimizin çanakkale savaşlarını en ince detaylarına kadar incelemeledir. çünkü bu gün türkiye cumhuriyeti varlığını bu ruhlara borçludur.. ÜNAL ŞAFAK